درباره قوانین اساسی حماقت انسان

پنج قانون حماقت انسانی کارلو چیپولا چارچوبی طنزآمیز و در عین حال روشنگر برای درک رفتار انسان ارائه می دهد که می تواند در زمینه های مختلف از جمله بازار سرمایه اعمال شود. در اینجا یک استدلال وجود دارد که این قوانین به طور گسترده در بازار سرمایه مورد استفاده قرار می گیرند:

استدلال برای کاربرد قوانین چیپولا در بازار سرمایه

1. قانون اول: همیشه و ناگزیر، همه تعداد افراد احمق در گردش را دست کم می گیرند.

در بازار سرمایه، این قانون در دست کم گرفتن مکرر تأثیر رفتارهای غیرمنطقی بر پویایی بازار مشهود است. سرمایه گذاران اغلب تصور می کنند که اکثر فعالان بازار به دنبال تحلیل های بنیادی و تکنیکال منطقی عمل می کنند. با این حال، حضور سرمایه‌گذاران متعددی که بر اساس احساسات، اطلاعات نادرست یا عدم آگاهی، تصمیمات غیرمنطقی می‌گیرند، اغلب منجر به حرکت‌های غیرمنتظره بازار و نوسانات می‌شود. به عنوان مثال، بحران مالی سال 2008 تا حدودی ناشی از دست کم گرفتن گسترده تعداد افرادی بود که تصمیمات سرمایه گذاری بی پروا می گرفتند.

2. قانون دوم: احتمال احمق بودن فلان شخص مستقل از سایر خصوصیات آن شخص است.

این قانون نشان می دهد که حماقت بدون توجه به تحصیلات، ثروت یا پیشینه حرفه ای به طور مساوی در بین مردم توزیع می شود. در بازار سرمایه، حتی سرمایه گذاران با تحصیلات عالی یا با تجربه نیز می توانند تصمیمات احمقانه ای بگیرند. فروپاشی صندوق‌های پرمخاطب، مانند مدیریت سرمایه بلندمدت در سال 1998، نشان می‌دهد که حتی برندگان جایزه نوبل و متخصصان باتجربه نیز می‌توانند قربانی قضاوت ضعیف و رفتار غیرمنطقی شوند که فراگیر شدن حماقت انسانی در بازار را برجسته می‌کند.

3. قانون سوم: احمق کسی است که به شخص دیگری یا گروهی از افراد ضرر وارد می کند در حالی که خودش هیچ سودی ندارد و حتی ممکن است ضرری هم داشته باشد.

این قانون به ویژه به دستکاری بازار و حباب های سفته بازی مربوط می شود. به عنوان مثال، افراد یا نهادهایی که در طرح‌های پمپ و تخلیه شرکت می‌کنند، به طور مصنوعی قیمت یک سهام را افزایش می‌دهند، که باعث می‌شود سرمایه‌گذاران دیگر متحمل ضرر شوند که قیمت به طور اجتناب‌ناپذیر سقوط می‌کند. این دستکاری‌کنندگان اغلب هیچ منفعتی درازمدت ندارند و حتی ممکن است با عواقب قانونی مواجه شوند، با این حال اقدامات آنها آسیب قابل توجهی به سایر فعالان بازار وارد می‌کند.

4. قانون چهارم: افراد غیر احمق همیشه قدرت آسیب رساندن به افراد احمق را دست کم می گیرند. به ویژه، آنها دائما فراموش می کنند که برخورد و یا معاشرت با افراد احمق اشتباهی پرهزینه در هر زمان و مکان و تحت هر شرایطی است.

در بازار سرمایه، این قانون را می توان در تمایل سرمایه گذاران و مؤسسات مالی به دست کم گرفتن تأثیر رفتار غیرمنطقی بازار مشاهده کرد. در طول حباب دات‌کام در اواخر دهه 1990، بسیاری از سرمایه‌گذاران نتوانستند تشخیص دهند که شور و شوق سوداگرانه و شور و شوق غیرمنطقی تا چه حد باعث ارزش‌گذاری بازار شده است. هنگامی که حباب ترکید، زیان های ناشی از آن فاجعه آمیز بود که نشان دهنده هزینه بالای دست کم گرفتن تأثیر شرکت کنندگان غیرمنطقی بازار بود.

5. قانون پنجم: آدم احمق خطرناک ترین فرد است.

به عقیده چیپولا، افراد احمق از افراد بدخواه خطرناک ترند، زیرا اعمال آنها بدون هیچ سودی برای دیگران منجر به ضرر می شود. در بازار سرمایه، ماهیت به هم پیوسته سیستم های مالی این خطر را تشدید می کند. اقدامات چند سرمایه گذار غیرمنطقی می تواند یک واکنش زنجیره ای ایجاد کند که منجر به سقوط بازار یا بحران های سیستمی شود. بحران وام‌های مسکن یک نمونه بارز است که در آن رفتار غیرمسئولانه وام دهندگان و وام گیرندگان، ناشی از سودهای کوتاه‌مدت و ارزیابی ضعیف ریسک، منجر به سقوط مالی جهانی شد.