Survival bias یا سوگیری بازماندگی

تاریخچه شکل‌ گیری سوگیری بقا یا Survivorship bias

هنگامی‌که تمرکزتان را روی نجات‌یافتگان یا بازماندگان (Survivors) گروهی از افراد بگذارید؛ دراین حالت ویژگی‌های مهم دیگر افراد گروه را نادیده می‌گیرید. برای درک بیشتر مفهوم سوگیری بازماندگی (survival bias) یا خطای بقا به مثالی از هواپیماهای جنگ جهانی دوم برای شما اشاره می‌کنم. ارتش آمریکا ماده‌ای مقاوم در برابر گلوله در اختیار داشت که می‌توانست با استفاده از آن بخش‌هایی از هواپیما را بپوشاند؛

که البته تمام قسمت‌های هواپیما را شامل نمی‌شد. آن‌ها برای تعیین مکان قرارگیری آن ماده، یک روش اصلی داشتند که آن براساس شناسایی و بررسی موقعیت مکانی اصابت تیر به هواپیماهایی بود که توانسته‌ بودند سالم بازگردند.

باتوجه به اینکه این مکان‌ها نشان‌دهنده بیشترین اصابت گلوله به هواپیما بود، دلیلی منطقی برای استفاده از ماده ضدگلوله در آن قسمت‌ها بنظر می‌رسید. اما آن‌ها در این تصمیم‌گیری دچار سوگیری بازماندگی یا سوگیری بقا شده بودند؛ زیرا معیارشان برای مشخص کردن مکان ماده ضدگلوله هواپیمای نجات یافته و بازمانده از جنگ بود. این درحالی است که راهکار درست و ایده‌آل قراردادن ماده ضدگلوله در بخش‌هایی از هواپیما بود که براثر اصابت گلوله صدمه ندیده بودند؛ چراکه مسلما عامل اصلی سقوط هواپیماها این مکان‌ها بوده‌اند.

بعد از متوجه شدن این اشتباه، نیروی هوایی آماردانی به اسم والد را برای بررسی این موضوع استخدام نمود. آقای والد پی برد که تقویت بخش‌هایی از هواپیما که بیشتر مورد اصابت گلوله بودند، بی‌تاثیر است. چراکه تنها هواپیماهای نجات یافته مورد بررسی قرار گرفته شد و هواپیماهای سقوط کرده نادیده گرفته شده بود.

والد نتیجه گرفت باید بخش‌هایی از هواپیما را که کمتر مورد اصابت تیر بوده است، تقویت کنیم؛ زیرا هواپیماهایی که سقوط کرده‌اند با احتمال بسیاری زیادی در این بخش‌ها مورد اصابت تیرهای جنگی قرار گرفته بودند.