🍀 بلاک چین به کجا می رود؟ – قسمت نهم
🌈 بلاک چین و سلامت مالی – بخش دوم:
👈فساد، به مثابه تلاش برای رسیدن به سلامت مالی!👉
✏️ #فرهاد_مقدم_سلیمی
📌 در قسمت قبل گفتیم که شرط لازم – و نه کافی – برای اینکه یک سیستم نظیر به نظیر – P2P – تبدیل به بلاک چین شود این است که درجه ی آزادی – Degree of Freedom – آن برابر با یک باشد. یعنی کلیه ی اجزا آن امکان مشاهده و گزارش – View and Confirmation – داشته باشند. در این صورت هر یک از اجزا آن بلاک چین یک لجر – Ledger – نامیده می شود.
📌 هنگامی که درجه ی آزادی سیستم بالا باشد سلامت – Integrity – آن بالا می رود. هنگامی که درجه ی آزادی سیستم پایین باشد، سلامت سیستم خدشه دار می شود و اصطلاحا سیستم دچار فساد – Corruption – می شود.
📌 نکته اینکه فساد در سیستم های نظیر به نظیر به صورت حالت عدم وجود سلامت مالی – Integrity – در نظر گرفته نمی شود.
🌈 فساد در سیستم نظیر به نظیر – P2P – با درجه ی آزادی پایین عبارت است از تلاش هر یک از اجزا سیستم برای رسیدن به سلامت مالی – Integrity . یعنی هنگامی که سیستم دارای درجه ی آزادی پایین باشد، هر یک از اجزا سیستم تلاش و عملی را برای ایجاد سلامت مالی و افزایش درجه ی آزادی انجام می دهد که آن تلاش و عمل در حالت کلی “فساد” – Corruption – نام دارد.
📌 حدود پنجاه سال قبل (سال 1968) ساموئل هانتینگتون در مقاله ای با عنوان “فساد و مدرنیته” – Corruption and Modernization – به این نکته ی کلیدی در جوامع و سیستم های انسانی نیز اشاره کرد:
🌈 CORRUPTION may thus be functional to the maintenance of a political system in the same way that REFORM is.
🌈 در سیستم های سیاسی، فساد به مثابه تلاش برای ایجاد اصلاحات – Reform – برای نگهداری سیستم عمل می کند.
📌 از همین روست که فرهنگ عامه زشتی فساد را در جوامع مختلف تا حد ممکن کم کرده است.
مثلا در ایتالیا مردم عادی فساد را “یک هل کوچک” – spintarella – و در یونان “یک بسته ی کوچک” – fakelaki – و در فرانسه “یک گیلاس شراب” – pot-de-vin – و در مصر “پول سیگار” و در سوریه “پول یک فنجان قهوه” و در ایران خودمان “پول چای” یا “شیرینی” نامیده اند.
📌 توجه شود که با مطرح کردن نظریه هایی چون “فساد به مثابه اصلاح (Reform)” از هانتینگتون و یا “فساد به مثابه روغن چرخهای توسعه” از لف (1964) – Leff – و لویی (1985) – Lui – هیچ کدام از تئوریسین های این نوع تفکر نخواسته اند که از زشتی فساد بکاهند و مبارزه با آن را به حاشیه برانند. آنچه مد نظر بوده است پر رنگ کردن این تفکر است که مبارزه با فساد به تنهایی بی فایده است زیرا فساد خود معلول است و نه علت و ابتدا به ساکن باید علل آن را درمان کرد.
📌 چنانچه درجه ی آزادی یک سیستم P2P پایین باشد، هر یک از اجزا تلاش خواهد کرد که در محدوده ی خود حرکتی را طراحی کند که منجر به آزادی عمل بیشتر او گردد. اگر چه اجزا یک سیستم P2P صرفا از بیت و بایت تشکیل شده اند، لیکن پشت هر جزء یک موجود انسانی است که احتیاج به حرکت دارد و دارای منافع و احتیاجاتی است. این حرکت طبعا جهت افزایش آزادی آن جزء خاص است. لیکن چون درجه ی آزادی کل سیستم پایین تعریف شده است، حرکت یک جزء در جهت ایجاد درجه ی آزادی بیشتر، تخطی از قانون کل سیستم و نتیجتاً “فساد” به شمار می رود.
📌 کاملا واضح است که فساد ذکر شده از این جهت حاصل شده که یک جزء سیستم – Individual – بر خلاف قانون و مصالح کل سیستم – Whole – حرکت کرده است. جزء در جهت درجه ی آزادی بیشتر (که منافع او را برآورده می کند) حرکت کرده، لیکن این درجه ی آزادی بیشتر برای جزء در جهت قانون و منافع کل سیستم نیست. این یعنی فساد.
📌 می توان ثابت کرد که درجه ی آزادی پایین، هیچ گاه در جهت منافع و مصالح یک سیستم کلی نیست.
📌 استدلال به طور خلاصه و مفید این است که وقتی درجه ی آزادی پایین است، کسی بوده که این مصلحت و قانون را برای کل سیستم ایجاد کرده است. بدون شک آن جزء از سیستم (یا گروهی از اجزاء) که این قانون را وضع کرده اند و درجه ی پایین آزادی را برای سیستم تعریف کرده اند، خود از درجه ی آزادی بالاتری برخوردار بوده اند. چون اگر درجه ی آزادی آن جزء یا گروه از اجزاء در حد آزادی دیگر اجزاء بود، امکان وضع این قانون و مصلحت را نمی داشتند. پس جزء یا گروه اجزایی در سیستم وجود دارند که درجه ی آزادی آنها بالاتر از دیگر اجزاست و این همان “فساد” هست.
📌 بنابراین درجه ی آزادی پایین فقط در جهت منافع و مصالح جزء یا گروه اجزاء با درجه ی آزادی بیشتر خواهد بود و نه در جهت منافع و مصالح کل سیستم و گزاره ی ما در مورد سیستم های نظیر به نظیر – P2P – ثابت می شود که درجه ی آزادی پایین، هیچ گاه در جهت مصالح و منافع یک سیستم کلی – Wholistic System – نیست.
فرهاد مقدم سلیمی
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]